بازي و ورزش هاي زيبا

يك مقاله دفتر ملي تحقيقات اقتصادي 2017 نشان داد كه مهاجرت بيش از 100000 نفر (عمدتاً طرفداران رژيم قديمي) در طول انقلاب تأثير منفي قابل توجهي بر درآمد سرانه در قرن نوزدهم (به دليل تقسيم بندي منابع كشاورزي) دارد. اما در نيمه دوم قرن 20 به بعد مثبت شد (زيرا اين امر باعث افزايش سرمايه گذاري در سرمايه هاي انساني شد). [214] مقاله ديگري در سال 2017 نشان داد كه توزيع مجدد زمين تأثير مثبتي بر بهره وري كشاورزي دارد ، اما اين دستاوردها در طول قرن 19 به تدريج كاهش مي يابد.

سايت شرط بندي

مشروطيت
انقلاب به معناي پايان دادن به سلطنت سلطنتي خودسرانه بود و وعده حاكميت قانون را بر اساس يك قانون اساسي به اجرا درآورد ، اما يك پادشاه را منتفي نكرد. ناپلئون به عنوان امپراطور يك سيستم مشروطه را راه اندازي كرد (اگرچه او كنترل كامل خود را حفظ كرد) ، و بوربون هاي ترميم شده مجبور به همراهي با يك سيستم شدند. پس از كناره گيري از ناپلئون سوم در سال 1871 ، سلطنت طلبان احتمالاً اكثريت آرا را داشتند ، اما آنها چنان جناح گرا بودند كه نتوانستند در مورد اينكه چه كسي بايد پادشاه شود توافق كنند و در عوض جمهوري سوم فرانسه با تعهد عميق براي حفظ آرمان هاي انقلاب. [217] [218] دشمنان محافظه كار كاتوليك انقلاب در ويشي فرانسه (44-1940) به قدرت رسيدند و با موفقيت كمي تلاش كردند كه ميراث آن را خنثي كنند ، اما آنها اين كشور را به عنوان يك جمهوري حفظ كردند. ويشي اصل برابري را انكار كرد و سعي كرد واژه هاي انقلابي "آزادي ، برابري ، برادري" را با "كار ، خانواده و سرزمين مادري" جايگزين كند. با اين حال ، هيچ كوششي از طرف بوربن ، ويشي يا هر شخص ديگري براي بازگرداندن امتيازاتي كه از اشراف در سال 1789 سلب شده بود ، صورت نگرفت. فرانسه براي هميشه به جامعه اي برابر با قانون تبديل شد.

كمونيسم
هدف ژاكوبين در اواسط قرن نوزدهم توسط ماركسيست ها مطرح شد و به عنصري از تفكر كمونيستي در سراسر جهان تبديل شد. در اتحاد جماهير شوروي ، "Gracchus" Babeuf به عنوان يك قهرمان در نظر گرفته مي شد. [220]

اروپا ، خارج از فرانسه
مورخان اقتصادي دن بوگارت ، مائوريسيو درليچمن ، اسكار گلدربلوم و ژان لوران روزنتال قانون مدون را "مهمترين صادرات" انقلاب فرانسه توصيف كردند. آنها نوشتند: "در حالي كه ترميم ، بيشتر قدرت خود را به سلطنت مطلق كه توسط ناپلئون خلع شده بود ، بازگرداند ، اما تنها افرادي كه خود را با اين سركشي مي كشند ، مانند فرديناند هفتم اسپانيا ، به زحمت بازگرداندن نوآوري هاي قانوني ناشي از فرانسوي ها ". [221] آنها همچنين خاطر نشان كردند كه انقلاب فرانسه و جنگهاي ناپلئوني باعث شد كه انگليس ، اسپانيا ، پروس و جمهوري هلند سيستمهاي مالي خود را به ميزان بي سابقه اي متمركز كنند تا از اين طريق بتوانند هزينه هاي نظامي جنگهاي ناپلئوني را تأمين كنند.